De afgelopen dagen zijn rustig begonnen. Voordat mijn huisbaas en stagebegeleidster langskwam, had ik in mijn enthousiasme in mijn hoofd om morgen direct even een bezoekje te brengen aan de school om me even voor te stellen en even wat dingen kort te sluiten. Tjitra was het hier echter niet mee eens. Ik kwam uit de kou en mijn lijf moest eerst maar even wennen aan Suriname. Tijd om te acclimatiseren dus….

Vrijdag zou ze me ophalen en dan zou ze me de route wijzen en me voorstellen aan de directeur. Ook kreeg ik van Tjitra een Surinaamse simkaart zodat ik hier goedkoop naar de Surinamers kan bellen.

Vandaag stond er nog wel een city tour op het programma. Sandrine kwam me ophalen en samen met twee andere stagiaires uit een ander huis reden we de stad rond. Ze wees ons de plaatsen die nu echt ‘aan’ waren (oftewel, die nu populair zijn). Ook wees ze ons supermarkten, pinautomaten en toeristische trekpleisters. Het was erg gezellig om in de Jeep door de stad te rijden met een leuk Surinaams muziekje op.
Toen ik thuis was, ging ik met wat huisgenootjes op de fiets naar de grote supermarkt. Dit is praktisch gezien een Albert Heijn, waar je alles kan krijgen wat ze in Nederland ook hebben, behalve een mooie kipfilet en kroepoek.
Die avond zijn we nog even een cocktail gaan drinken in de stad met z’n allen in een karaokebar. Natuurlijk konden we als Nederlanders (en Belgen) niet achterblijven en zongen een prachtige versie van Guusjes ‘Het is een nacht’. Niet veel later dook ik lekker onder mijn klamboe om een tukje te doen.

De nachten verlopen al een stuk beter sinds de eerste. Ik ben gewend aan de geluiden van de vreemde krekels en vogels. Toch blijven de blaffende honden een storende factor. Ik heb deze ochtend zelfs uitgeslapen! Tot 10 uur! Sinds ik hier ben, ben ik opeens een ochtendmens geworden. ’s Ochtends ben ik fit en ’s avonds moet ik moeite doen mijn ogen open te houden. Tja, ik weet niet wat er met me is gebeurd, maar de strijd om in de ochtend mijn bed uit te komen is een stuk minder zwaar geworden.
Vanochtend ben ik dus op Surinaams tempo opgestart met ontbijten en (koud) douchen, want warm water hebben we hier niet. Het enige wat vandaag op mijn programma stond is het regelen van een fiets. Ik heb in de ’s middags even uitgebreid geskyped met ons mam en met Theo. Ik vond het erg leuk om hen te spreken, maar ben niet jaloers op de sneeuw van Nederland. Ik zou dit tropische zonnetje voor geen goud ruilen!
Hierna heb ik mijn connecties aangesproken voor het regelen van een fiets. Ik heb uiteindelijk iemand gevonden die fietsen verhuurt en er nog wel eentje had staan. Morgen zou hij worden gebracht.
Tot zover de agenda voor vandaag.
’s Avonds gingen we stappen met het huis. We begonnen bij de meest befaamde kroeg van Paramaribo, ’t Vat. Hier komen altijd veel Nederlanders en deze plek is dan ook echt ‘aan’. De bediening was hier echter zo slecht dat we niet in de gelegenheid waren om meer dan één drankje te nuttigen. Hierna namen we de taxi naar een grotere discotheek, Khazana. Deze was prachtig. Hij bestond namelijk uit 3 verdiepingen, bovenin was een zaal waar tot 1:00 salsamuziek werd gedraaid. Hier zat een super groot dakterras aan vast vanwaar je uitkeek op de bekende Jules Wijdenboschbrug. Het was echt heel erg leuk, maar het beloofden een kort nachtje te worden…
Om 9:00 werd ik namelijk opgehaald om kennis te maken op de school. Maar met mijn nieuwe persoonlijkheid heb ik er natuurlijk geen moeite mee om op te staan na vier uurtjes slaap. Ik werd nog wel even teruggestuurd omdat ik slippers met maar één bandje aan had. Op de school hechten ze erg veel waarde aan de presentatie van de medewerkers. Broeken en rokken moeten tot over de knie en schouders worden bedekt. Gelukkig ben ik met World Servants ook al wel wat gewend.
Ik was maar eventjes op de school en heb de directeur ontmoet. Deze lijkt op het eerste gezicht erg aardig en open. Ik heb zin om te gaan beginnen met mijn onderzoek.

Na het bezoek aan de school, moest ik langs de vreemdelingenpolitie om een stempel te halen. Samen met Sandrine en drie andere stagiaires werden we erheen gebracht. Vraag me niet waarom we dit moesten doen. Gewoon een vreemde bureaucratische regel.

In de middag heb ik even boodschappen gedaan, want we gingen met het hele huis eten. Ik, met een klein beetje assistentie, heb voor 13 man lasagne staan maken. Het was erg gezellig.
Hierna heb ik mijn eerste salsa les gehad. Haha, dit was echt super leuk! Ik ga hier een cursus volgen van een maand, ik heb dan twee keer per week les samen met wat huisgenootjes en stagiaires. Na 4 weken moeten we afdansen. Ik heb hier echt super veel zin in. Heb dit altijd al eens willen leren. Het gaat me ook vrij makkelijk af.

De komende dagen is het weekend. Het huis gaat met elkaar ‘op trip’. Ze gaan schildpadden spotten en naar een plantage. Ik ben dan alleen thuis, want dit hadden ze al geregeld voordat ik kwam. Het komt dus extra goed uit dat Theo en Marten morgen aankomen! We gaan er een leuke week van maken 🙂

De eerste indrukken hebben dus plaatsgemaakt voor tweede indrukken. De muggen blijken nu toch wel erg irritant, het eten is hier zeker zo goed als in Nederland en ik ben blij dat de wereld hier niet wit is van de sneeuw!