Ik ben zelfstandig.

Ik kan het heus wel zelf! Ik ben al 21! Kom op, ik zou zo voor mezelf kunnen zorgen, heb niemand nodig. Op mezelf wonen, de huur betalen, eten koken. Alles kan ik. Oké, ik maak geen drie sterren maaltijden en mijn kamervloer is niet om van te eten. Maar wie doet dat nou? Wie geeft daarom? Ik ben trots dat ik mijn eigen geld kan verdienen. Een onafhankelijke vrouw, wie wil dat nou niet? Je kijkt om je heen en ziet dat je het heus nog niet zo slecht doet. En als je familie je weer eens op de zenuwen werkt, je je gewoon weer terug kan trekken op je eigen stekkie. Perfect!

Tot dat ene moment… Dat moment waarop je onder de douche vandaan komt (die overigens geen constante temperatuur heeft, maar plotseling warm of koud wordt. Van klussen heb je geen kaas gegeten). Rillend stap je onder de straal vandaan. Een lekkere grote handdoek uit je ouderlijk huis verwelkomt je. Je slaat hem om je heen en dan… Schuurpapier… Hm, waar is die lekkere wasverzachter nu gebleven? Ohja, dat is iets wat alleen mama kan.

Nu snap ik waarom alle studenten hun koffertje met was naar huis slepen en op de terugweg hun koffer volladen met restjes eten uit de vriezer. Misschien toch nog niet zo zelfstandig als ik had gedacht. There’s still a lot to learn…