De boekendief: het boek en de film

Mijn tante vertelde mij op mijn verjaardag over een boek wat ze onlangs had gelezen; de boekendief. Ze vond het een erg mooi boek en daarom besloot ik het ook maar eens te lezen. Toen ik het boek uit had besloot ik ook de film te kijken. Ik ben altijd wel nieuwsgierig of deze het boek een beetje weet te evenaren. Vandaag vertel ik jullie meer over het boek en de film.

Het verhaal

Zowel de boek (geschreven door Markus Zusak) als de film vertellen hetzelfde verhaal. Het gaat over Liesel, een meisje dat afgestaan wordt door haar moeder aan een Duits gezin. Ze heeft een erg goede band met haar nieuwe vader. Met haar pleegmoeder gaat het iets minder soepel. Dan breekt er oorlog uit, de tweede wereldoorlog. De boekendief laat zien hoe deze oorlog wordt beleefd door de ogen van een meisje, die gek is op boeken. Ik wil niet te veel verklappen, maar de dingen die ze meemaakt zijn erg heftig. Opvallend is dat het verhaal wordt verteld door de ogen van de dood. Hier moest ik voornamelijk in het begin even aan wennen.

Het boek en de film

Het boek beslaat 560 pagina’s, geen dunnertje dus. De film duurt ook 131 minuten, dus ook daar hebben ze wel de tijd voor genomen. En dat merk je. Ik vind de film niet veel slechter dan het boek. Natuurlijk heeft het boek iets meer ruimte voor details en je kan je eigen fantasie er deels op loslaten. Dit vind ik zelf altijd erg prettig. Toch vind ik het boek soms wat langdradig. In de film zit een veel duidelijkere opbouw. Daarbij is het niet echt een boek waarbij je af en toe een keer een stukje leest. Het is een verhaal waar je uitgebreid de tijd voor zou moeten nemen. Heb je deze tijd niet, dan zou je prima alleen de film kunnen kijken. Er zijn geen hele belangrijke details overgeslagen vind ik.

Mijn mening

Ik vind het een prachtig verhaal. Anders dan alle andere verhalen die zich afspelen in de tweede wereldoorlog. Ik heb bijvoorbeeld ook het boek ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ gelezen. Ik vind deze wel een beetje vergelijkbaar. Ik vind het interessant dat deze boeken niet geschreven zijn vanuit het perspectief van de mensen die altijd als slachtoffer worden aangewezen. Juist doordat deze verhalen worden bekeken door de ogen van kinderen maakt het bijzonder. Ook zij waren slachoffer van wat er in hun land gebeurde. Hun kijk op de wereld is zo bijzonder. Door het feit dat ze eigenlijk nog geen idee hebben van wat er om hen heen gebeurd, kunnen ze veel objectiever kijken naar de dingen die zich afspelen. Dat maakt de boeken en films bijzonder en zeker een kijkje waard.