Het verhaal van mijn telefoon…

Afgelopen weekend heb ik zoiets stoms gedaan. Ja, ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Ik heb mijn telefoon op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Ik schrijf het verhaal hier even van me af…

Het was vrijdag, en zoals elke vrijdag ging ik balletlessen geven. Omdat ik de week daarvoor mijn handdoek was vergeten moest ik deze week trakteren. Dit was ik echter ook vergeten… Als je dit vergeet, moet je een week later taart trakteren. Dit werd me toch een beetje een te duur grapje, dus ik reed snel langs de supermarkt om een traktatie te halen.

Het regende dus ik sprintte naar binnen. Het was nogal druk bij de kassa, dus ik sprintte nog harder terug naar mijn auto. Op het moment dat ik mijn tas op de passagiersstoel zette hoorde ik iets in mijn auto vallen. Er gleed iets van mijn tas af. Ik had haast dus ik besteedde er geen aandacht aan.

Vrolijk en wel ging ik lesgeven. Niks aan de hand. Totdat een leerling mij iets vroeg, wat ik even in mijn mailbox op moest zoeken. Huh? Waar was mijn telefoon nou? Nouja… dat kwam later wel, daar had ik nu geen tijd voor.

Na mijn lessen ging ik toch meteen even zoeken, maar er was nergens iets te vinden. Ik belde hem even met de telefoon van de sportschool, maar ik kreeg meteen de voicemail. Dat was gek, want hij kon niet leeg zijn…

Thuis ging ik verder zoeken, maar niks te vinden. Ik ging maar bellen, bij de supermarkt hadden ze niets gevonden en bij de sportschool ook nog steeds niet. Ik heb mijn auto nog een keer uitgeplozen maar hier viel ook niks te vinden… Nu begon ik me zorgen te maken, want hier klopte iets niet.

Ik ging denken en denken. Ik was eigenlijk nergens geweest, waar kon dat stomme ding dan zijn? Toen begon het me te dagen, ik kreeg bijna letterlijk zo’n gloeilampje boven mijn hoofd. *^&* ik heb iets horen vallen!!! Het zal toch niet waar zijn?! Ik belde snel nog een keer naar de supermarkt en vroeg de vriendelijke dame op de parkeerplaats te gaan kijken…

… en ja hoor, daar lag mijn geliefde telefoon in duizend stukjes en compleet verzopen… Overreden door allerlei auto’s. Er was geen leven meer in te krijgen.

Gelukkig deed mijn simkaart het nog en is mijn sd-kaartje ook nog ongedeerd. Toch baal ik ervan. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn om niet even te kijken wat er viel. Dat was een dure traktatie…

Maar… Nu moest ik dus een nieuwe. Een oude met alleen bel en sms functie is geen optie, want daar is mijn abonnement niet op gemaakt. Als ik dan toch een nieuwe moet kopen, dan doe ik het ook goed. Daarom heb ik maar een iPhone 5 gekocht en heb hem direct laten verzekeren. Maar ik heb wel geleerd dat ik zuiniger moet worden op mijn spulletjes.

Ik weet niet of jullie dit verhaal interessant vonden om te lezen, maar voor mij lucht het in ieder geval op om te vertellen 🙂

Is jullie ooit zoiets overkomen?