Update Suriname: Slapen op het water…

Zoals ik in mijn vorige verslag al vertelde, waren we afgelopen weekend op pad naar Nickerie en de Bigi Pan. Onderweg maakten we een tussenstop in Groningen, Wageningen en Zeedijk.

Het waren leuke plaatsjes om even langs te rijden, maar eigenlijk was er niet zo veel te zien. Groningen bestond uit een plein vol met monumenten. Een monument voor de Hindoes, de Hollandse boeren, de Javanen en de soldaten etc. Iedereen was vertegenwoordigd. Wageningen was een grote roestbak. Vroeger werd hier suiker verwerkt, maar na de onafhankelijkheid heeft Nederland zich teruggetrokken uit het gebied. Hierna is het hele zooitje in verval geraakt. Surinamers zijn namelijk niet de meest talentvolle managers, heb ik gemerkt. Ze hebben vast andere kwaliteiten. Zeedijk vond ik daarentegen wel weer wat interessanter. Misschien komt dit ook wel doordat ik zo van de zee houdt. Hier konden we lekker uitwaaien en binnenkijken in een mandir (Hindoestaanse tempel).

Niet veel later stapten we over op een bootje. Hierna was het nog twee uur varen. Onderweg zagen we super veel grote en mooie vogels. Zo hebben we een visarend gezien en de rode ibis. Dit was wel leuk, maar bijzonder lastig te fotograferen 😉 na deze twee uur varen kwamen we aan op de Bigi Pan. Dit was een prachtig mooi groot meer. En daar stonden dan, in the middle of nowhere, een aantal huisjes. Gewoon op het water. Daar zouden we de nacht doorbrengen. Ik vond het prachtig 🙂

Aangekomen installeerden we onze hangmatten. We kwamen ook tot de conclusie dat het ‘huisje’ eigenlijk niet meer was dan een platform op het water. Het was wel even back to basic. Voor een nachtje is dit echter geen probleem. Die avond hebben we gewoon lekker buiten op het platform gezeten met een palmcocktail en een borgoe’tje. En voor het eerst heb ik het hier koud gehad.

’s Nachts sliep ik echt verrot. Mijn hangmat lag prima, maar er was te veel geluid om me heen om te kunnen slapen. Ik vond het wel heerlijk om wakker te worden met de zon in mijn gezicht. Die ochtend stond er een modderbad op het programma. Er was namelijk geen sanitair aanwezig op ons platform, dus dat konden we wel gebruiken. Een eindje verderop op het meer mochten we de boot uit om ons lekker in te smeren met de klei van de bodem. Ik besloot echter lekker in het bootje te blijven zitten. Ik vond het namelijk niet zo’n fris idee dat ons eigen riool, een paar tientallen meters verderop, uitkomt op datzelfde water. Nah, dan sla ik toch even over. De rest heeft nu nog modder in zijn haar 😉 zij liever dan ik 😉

Hierna ruimden we lekker de spullen op en was er nog tijd om te chillen en een muziekje te luisteren op het platform. We zijn hier allemaal flink verbrand. Het ging harder dan we dachten. Een dag later waren we in ieder geval mooi bruin 🙂

Helaas was het toen al weer tijd om huiswaarts te keren. Omdat we een lekke band hadden, kwamen we nog veel later aan dan gepland. Gesloopt kwamen we thuis, maar gelukkig zijn we een paar mooie herinneringen rijker.

De dag erna was het echter tijd om weer aan de slag te gaan. Back to business.  Deze week ging het wat minder lekker met mijn onderzoek. Ik moest naar een school die niet zo veel zin hadden om met mij samen te werken. Dit omdat ik geen briefje had van het bestuur, zodat ze zouden weten dat ik toestemming had. Nu is dat natuurlijk geen groot probleem. Ik belde naar het bestuur die meteen alle scholen had gebeld om door te geven dat ik toestemming had. Zo gezegd, zo gedaan. Vervolgens bel ik weer naar de school toe, maar ik moet over een uur maar weer terug bellen. Telkens als ik nu bel en mijn naam zeg, wordt de hoorn op de haak gelegd. Hopelijk gaat het deze week beter.

De komende tijd gaan we vooral weer even wat leuke dingen doen, want het is weer weekend 🙂 Vanavond gaan we gezellig BBQ’en bij Mellanie en morgen gaan we naar het strand van Baboenhol. Maandag gaan we op trip naar Matapica. Ook hier gaan we lekker naar het strand. We zullen hier een nachtje slapen.

Na dit alles ben ik nog maar drie weken in Suriname. Ik vermaak me nog steeds prima hier en heb genoeg aan mijn hoofd. Toch begin ik thuis wel een klein beetje te missen. Dit mag de pret niet drukken, maar ik kijk ook weer uit naar het moment van thuiskomen. Het lijkt me heerlijk om weer in mijn eigen bed te slapen, zonder vlooien. Om eens een dag geen jeuk te hebben van al die muggen, maar bovenal om iedereen weer te zien die ik in de afgelopen weken heb moeten missen…

Tot die tijd blijf ik gewoon genieten van al het moois om me heen en van de lieve mensen die ik in de afgelopen tijd heb leren kennen 🙂