Update uit Suriname: Holi Phagwa en de Voltzberg

De afgelopen tijd was vooral een erg leuke tijd. Het is namelijk vakantie in Suriname. Dat betekent dat iedereen vrij is en dat de Surinamers blij zijn. De vakantie wordt ingeluid door Holi Phagwa. Een Hindoestaans feest waarbij de lente wordt gevierd. Dit doen ze met heel veel kleur in de vorm van verf(poeder). Natuurlijk konden we niet achterblijven en deden we gezellig mee in de feestvreugde.

Met het hele huis gingen we naar het festival op het Onafhankelijkheidsplein. Gehuld in onze smetteloos witte outfit. Deze overleefde echter niet lang, want binnen een paar minuten waren we paars, roze, blauw en oranje van de verfpoeder. Ondertussen werd er muziek gedraaid en kwamen er artiesten optreden zoals Yellow claw. Het was een beetje een onbeschrijfelijke dag, het was in ieder geval een mooi feestje! Had je bij moeten zijn 😉 Maar geloof me; we zagen er verschrikkelijk uit!
Toen kwam de douche. We moesten namelijk de verf ook weer van ons lijf afspoelen. Dit ging net iets minder makkelijk dan gehoopt, waardoor we moesten gaan slapen met een roze hoofdhuid en ergens wat verdwaalde gele vlekken. Gelukkig zijn we niet de enige. Elke stagiaire in de stad heeft wel ergens een paarse pluk in haar haar.

De volgende dag moesten we vroeg op. We werden namelijk om kwart over zeven opgehaald om te vertrekken richting de Voltzberg. Dan ben ik opeens geen ochtendmens meer. We stonden netjes klaar, maar de gids kwam ons pas ophalen om kwart voor acht. Ook de gids had gisteren een mooi feestje gehad.
Ik had wel zin om naar de Voltzberg te gaan. Ik vond het super spannend en eng omdat ik heel veel verhalen had gehoord van Mellanie (een meisje wat hier vorig jaar ook al eerder is geweest en bij ons in de buurt woont). Ik was dus goed voorbereid.
De reis was lang. Eerst moesten we ongeveer vier uur rijden over een bauxietweg. Deze zat vol met hobbels en kuilen waar onze chauffeur vlot met 80 km per uur overheen reed. Slapen was dus geen optie. Na deze vier uur moesten we nog drie uur in een karig bootje varen. Gelukkig werden er cocktails geschonken, dus we zaten lekker in de zon. Het was even vakantie.
Aangekomen was ons verblijf echt geweldig. Aan de rivier stond opeens een soort villa zonder muren van drie verdiepingen. Deze was ook volledig leeg. Je kon er alleen je hangmat ophangen. Dat hebben we dan ook gedaan. Het duurde dan ook niet veel langer voordat ik in mijn hangmat sliep. Ik had echter een klein beetje last van de vleermuizen die boven mijn hoofd vlogen en herrie maakten, maar verder heb ik goed geslapen.
De volgende dag was de grote dag. De dag dat we de Voltzberg zouden gaan beklimmen. In lange broek gingen we op pad. We moesten verplicht ongeveer drie liter water meenemen. Ik als slechte drinker vond dit maar een beetje overdreven. Gelukkig was ik slim geweest en had ik een fles ranja siroop meegenomen. Eenmaal onderweg door de vochtige jungle waren we binnen een paar minuten doorweekt van het zweet. Die drie liter zijn er dus zonder enige moeite in gegaan. De tocht was wel erg mooi, we hebben gigantisch veel dieren gezien. Overal zagen we apen, vlinders, mieren, gordeldieren, vogelspinnen en vogels. Ook zagen we een cicade, die klonk als een tandartsboor. We moesten over kreekjes en boomstammen, maar al met al was het een hele mooie tocht. Het was wel een lange tocht. Na ruim twee uur lopen kwamen we op een plateau terecht. Vanuit daar konden we de top van de Voltzberg zien. Hoe gingen we daar bovenop komen? Het leek onmogelijk. Het was bijna een groot paasei in de middle-of-nowhere. Na nog veertig minuten lopen kon de klim beginnen. Dat laatste stukje was echt vreselijk zwaar. Het was erg stijl en de granieten rots was erg warm met de zon erop. Op handen en voeten kropen we naar boven, want sommige stukken waren net te stijl om rechtop te lopen.
Maar het was het waard! Na ruim 3,5 uur lopen stonden we dan eindelijk op de top. Hier hadden we een uitzicht van 360 graden. De gids zei dat half Suriname te zien was vanuit die plek. Het was adembenemend. De fotoshoots konden beginnen 😉 Veel tijd hadden we echter niet, want we moesten thuis zijn voor het donker.
Op de granieten rots moesten we op sommige stukken steun zoeken bij een touw wat onze gidsen vakkundig hadden gespannen. Mijn tenen vonden het echter iets minder prettig. Doordat we zo stijl naar beneden liepen, schuiven je tenen flink naar voren, waardoor ze een beetje afgekneld worden. Onderweg zagen we nog een slang en kregen we nog een heerlijke tropische bui op ons hoofd. Ik ben natuurlijk zo slim geweest om geen poncho of regenjas mee te nemen uit Nederland, dus ik werd gewoon nog een beetje natter dan ik al was. De tocht terug was net zo lang als de heenweg. Maar gelukkig stond op het einde van de rit een waterval op ons te wachten, waar we een frisse duik konden nemen. Dat was wel even fijn. Phoe, niet veel later waren we weer lekker thuis. We waren bijna 10 uur onderweg geweest en waren dus wel toe aan een beetje rust. De vissoep stond al op ons te wachten (Het was immers Goede Vrijdag) en het avondeten smaakte heerlijk! Daar was ik aan toe. We namen nog even een koude douche en gingen ook weer niet te laat naar bed. Ik was wel toe aan een goede nachtrust in mijn lekkere hangmat.

De volgende dag gingen we eerst vroeg vogels spotten. We zagen weer toekans en allerlei andere exotische vogels. Mooi om te zien! Die dag zouden we gaan wandelen naar de Moederval. Dit was een korte wandeling. Een uur heen en een uur terug. Onderweg werd er vooral veel verteld over de fauna van de jungle. De jungle heeft tegen elke kwaal wel een medicijn, zelfs voor nierstenen en er is een jodiumboom om wonden te ontsmetten. Handig! De moederval was wel mooi, maar het was absoluut geen hoge waterval. Eerder een iets bredere, maar ik heb ze mooier gezien. We zaten lekker even een halfuurtje op de rotsen en keerde vervolgens terug.
Ook mochten we vandaag even lekker uitrusten op een klein strandje in de rivier. Hier hebben we lekker een uurtje in de zon gelegen en een paar mensen vingen piranha’s. Hier waren we allemaal wel even aan toe.
Die avond kregen we een optreden van de Raleigh-boys. De groep was niet echt enthousiast, maar wij wilde dit wel even zien. Het werd een gezellige avond, met sfeervolle muziek, onder de locals.

De volgende dag dag stond het vertrek alweer op de planning. De hele dag zouden we weer aan het reizen zijn. Orangje van de bauxiet kwamen we aan in Paramaribo. Hier bleek Emily’s tas kwijt te zijn. Erg vervelend! We hebben nog even gegeten bij het vat en die avond heb ik meteen maar een wasje gedraaid, want alles was smerig. Maar ik heb een super leuke trip gehad!

De volgende dag sliep ik een beetje uit. Maar niet te lang want… Ik was jarig!!! Hieperdepiep Hoera! Emily en Mirthe waren al vroeg in de weer met een verjaardags/paas ontbijt en ik had zelfs een kroon en een versierde stoel. Ook de gang voor mijn kamer was prachtig versierd. Ze hebben er echt werk van gemaakt. Die middag kwam Emily ook nog eens aan met een zelfgebakken taart. Ik ben dus zeker verwend door de meiden en voelde me helemaal jarig.
’s Avonds was het tijd om nog even te skypen met familie. Vervolgens gingen we uit eten. Ook ter eren van het afscheid van Madelon. Zij is mijn huigenootje geweest en vertrekt morgen. Het werd een super gezellige avond en we hebben lekker gegeten. Ik heb ervan genoten in ieder geval.

De komende week staat simpelweg in het teken van de laatste dingen doen voor vertrek. Ik wil eigenlijk nog heel graag naar White Beach en ik moet nog even langs de centrale markt. Deze schijnt namelijk ook wel de moeite waard te zijn. Dan is het tijd om mijn koffer in te pakken en naar huis te gaan. Op dit moment heb ik een beetje gemengde gevoelens over mijn vertrek. Aan de ene kant word ik echt gelukkig als ik bedenk dat ik naar huis mag en iedereen daar weer ga zien. Toch heb ik het hier heel leuk gehad en ga ik de mensen van Suriname ook enorm missen. Het is dus een beetje dubbel. Ik laat het maar gewoon op me af komen 🙂 Tot volgende week!