Boek: Muren van glas – Marique Maas
Normaal schrijf ik nooit een artikel over een boek op zichzelf. Toch doe ik dat deze keer wel, en misschien wil ik dat ook wel vaker gaan doen. Er wordt de laatste tijd nogal veel gesproken over het boek ‘Muren van glas’ van Marique Maas. Officieel moet ook de ondertitel ‘De ontmoeting’ nog worden toegevoegd. Dit zou hèt Nederlandse antwoord op ‘Vijftig tinten’ moeten zijn… Nou nou, dat belooft wat.
Marique Maas is een pseudoniem voor Esther Verhoef. Ze heeft ervoor gekozen om onder een andere naam te schrijven omdat ze met dit boek een overstap maakt naar een compleet ander genre. Ik vond het vorige boek van Esther Verhoef erg goed, wat nog een reden was om haar nieuwe boek te gaan lezen.
Het boek gaat over Nadine. Ze heeft een eigen cateringbedrijf in Brabant en is een heel normaal meisje. Totdat ze Daniel ontmoet, hij is een erg succesvolle man en Nadine rolt in de wereld van roem en glitter. Ze wordt op slag verliefd en verliest langzaam de grip op haar leven.
Het boek zou geen antwoord zijn op ‘Vijftig Tinten’ als er niet op eenzelfde manier geschreven zou worden. In het begin dacht ik dat het meeviel, maar erotische scenes worden zonder pardon breeduit omschreven. Je moet ervan houden. Ik doe dat niet. Ik vind het allemaal een beetje te. Wel moet ik toegeven dat het verhaal iets realistischer is en minder extreem. Alhoewel ik het vreemd kan vinden hoe iemand na een week niet meer zonder iemand kan. Come on! Dat gaat nooit gebeuren…
Naarmate ik verder las vond ik het boek steeds minder interessant, het verhaal zwakte een beetje af en het begon inderdaad te lijken of ‘Vijftig Tinten Grijs’. Soms zelfs een beetje te veel. Ik vond het boek weinig toevoegen. In principe gebeurt er bijna hetzelfde maar dan met andere personen en met iets minder extreme figuren.
Dit boek is misschien wat voor je als je de Vijtig Tinten-serie in een ruk uit gelezen hebt. Ik kom tot de conclusie dat dit niet mijn soort boeken zijn.
Muren van Glas van Marique Maas is te koop voor €15,- en bestaat uit 333 pagina’s.
Leuk dat je een boek reviewt! Ik lees meestal in het Engels, maar dit lijkt me ook best een leuk boek als de schrijfstijl een beetje zo is als bij Vijftig Tinten. (Ik houd totaal niet van erotisch getinte boeken, maar Vijftig Tinten vond ik door de schrijfstijl leuk.)