Als je de laatste persoon op aarde was…

Laatst zat ik op een verlaten station. Het was half 11 ’s avonds. Niemand in de buurt. Het was stil. Ergens in de verte hoorde je een hond blaffen. Op dit soort momenten komen mijn hersens in de filosofie-stand en er popte zomaar een vraag op in mijn hoofd. Wat als je de laatste persoon op aarde was…

Ik dacht eerst; Leuk, dan kan je alles doen wat je wilt! Ik ga de wereld over reizen! Uh, maar Hilde… Hoe wil je de oceaan overkomen als je nog nooit in een boot hebt gevaren, laat staan een vliegtuig hebt bestuurd. En zo goed kan ik nou ook weer niet zwemmen… Oké niet de wereld over reizen dus.

Dan zoek ik een plek waar heel veel geld ligt en neem ik dat allemaal mee! Maar wat heb je aan geld als je het niet kunt uitgeven? Als alles voor het oprapen ligt. Geld heeft in principe geen waarde. In feite is het gewoon een stukje papier en wat waardeloos metaal. Het is de waarde die wij eraan toekennen. Wat dan?

Er zijn nog honderd dingen die ik zou kunnen bedenken om te doen, leuke dingen. Ik zou mezelf bijvoorbeeld best wel leren diepzeeduiken in de hoop dat er in boeken een hoop te vinden is. Normaal zou ik dan een leuke foto maken in mijn duiksuite en deze op mijn Instagram of Facebook plaatsen. Maar niemand die het zal liken, sharen of retweeten. Hm…

Ondertussen stap ik in de trein en ik denk over mijn gedachten. Hoe ik niet blij wordt van het feit dat je alleen op de wereld zou zijn. Het is helemaal geen leuke gedachten. Ach ja. Gelukkig blijft het een fantasie. Eentje waar wel uit blijkt hoe weinig saai dingen zijn zonder anderen. Je hebt anderen nodig voor de dingen die je doet. En hoeveel dingen doe je nou echt voor of om anderen? In mijn geval zijn het er denk ik meer dan ik ooit had durven denken.

Niet veel later kom ik aan op Utrecht Centraal. De plek waar het volgens mij altijd druk is. En ik ben blij dat ik niet de enige ben…

bron foto: weheartit.com