Update Suriname: Dolfijnen spotten en kaaimannen vangen.

De afgelopen dagen was er wat meer ruimte om de toerist uit te hangen, maar niet voordat ik maandag aan de bak moest. Ik ging namelijk naar de school toe. Ik kwam hier keurig op tijd aan. Fietsen was er nog niet bij. Gisteren regenden het namelijk zo hard dat de straten blank stonden. Als je liep stond je zo tot halverwege je knieën in het water, zonder te overdrijven.

Eigenlijk was ik zelfs te vroeg. Ik moest toen nog een half uur buiten wachten, omdat mijn afspraak natuurlijk niet op tijd was. Toen deze eindelijk arriveerde, werd ik verzocht om even rustig buiten te wachten, totdat ik zou worden opgeroepen. Dit moment liet uiteindelijk nog anderhalf uur op zich wachten. Eenmaal binnen sprak ik met een aantal leden van het bestuur van de scholengemeenschap. Deze vertelden mij dat ze een probleem hadden met verzuim, maar hoe groot dat probleem was dat hielden de scholen zelf bij. Op naar de scholen dus. Ik bezocht er drie die op het complex zaten. Als eerste ging ik naar de lagere school. Ik sprak hier met de docenten. Ze vertelde trots dat ze die maand nog geen verzuim had geconstateerd bij haar leerkrachten. Maar op het moment dat ik daar zat waren er grote problemen. Veel juffen die in paniek binnen kwamen rennen. Leerlingen die het te bond maakten, het was een chaos. Ik vroeg hoe dit kwam; ze had vandaag te maken met afwezige leerkrachten. Deze waren echter op cursus, maar stonden als ‘aanwezig’ op de verzuimkaart. Het gaat er dus een beetje vreemd aan toe.
Op de het lager voortgezet onderwijs ging het wat beter, in vergelijking met het hoger voortgezet onderwijs, waar het echt de grootste puinhoop was die ik ooit had gezien. De directrice had geen idee wat ze aan het doen was. Zo vroeg ik haar of ze ooit aanwijzingen opving dat haar leerkrachten wegbleven zonder reden. Ze zei van wel, maar dan deed ze net alsof haar neus bloedde, want je schiet er toch niets mee op om je leerkrachten daarop aan te spreken, volgens haar.
Vol van alle indrukken keerde ik huiswaarts. Waar Theo en Marten zich al een dag hadden vermaakt op de centrale markt. Ik moest even bijkomen van alle indrukken en we gingen dan ook wat leuks doen Het leek ons een leuk idee om naar de dierentuin te gaan. Op de apen, geiten en varkens na, waren we nagenoeg de enige in de dierentuin. De beesten hadden veel te kleine hokken. En er stonden maar liefst vier dezelfde dieren op de plattegrond, genaamd ‘in aanbouw’.  Daarnaast was het hok van de anaconda en de fred gewoon leeg. Het is de lelijkste dierentuin die ik ooit van binnen heb bekeken. Gelukkig werd je ook niet arm van de entreeprijs.

Haha, het was nog niet de bedoeling dat dit verslag online zou staan. De rest volgt dus nog, want het is nog niet ten einde. Laat ik snel verder gaan.

Die avond gingen we nog even gezellig eten bij de Pizzahut, want daar had ik echt zin in. Vooral de toetjes zagen er uitnodigend uit. Helaas hadden we hier geen tijd meer voor, want we moesten even een paar kaaimannen gaan vangen.
In een uit de kluiten gewassen kano gingen we op pad. De boot bracht ons naar een moeras in de middle of nowhere. Maar we hebben wel een stel mooie kaaimannen gevangen en we mochten ze ook vasthouden. Het was een erg spannende tocht. Helaas hebben we behalve kaaimannen ook andere diersoorten gevoeld, zoals diversen soorten muggen. Ik heb er die avond zo’n 35 bulten bij verzameld. Zonder te overdrijven.

Een dag later was het alweer tijd voor een mooie trip. We werden namelijk vroeg opgehaald om dolfijnen te gaan spotten. We stapten op een iets luxere boot met een dakje. Na een tijdje rondvaren en ronddobberen zagen we ze een heel eind verderop. Niet veel later zwommen ze een paar meter bij ons boot vandaan, en sprongen ze ook nog eens uit het water. Het was een prachtig gezicht. Het dolfinarium is er niets bij 😉

Die dag kregen we ook nog een rondleiding door een fort Nieuw-Amsterdam en we hebben een plantage bezocht, waar we ook hebben gegeten.

Eenmaal thuis was het tijd om te verhuizen naar een grotere kamer en om Theo en Marten even te leren toepen, want ondertussen staat het 8-1-0 ongeveer. Degene die Theo een beetje kent, weet hoe de rest van de avond is verlopen 😉

Woensdag was het tijd om een beetje uit te slapen en vervolgens ging ik even skypen met mama. En het was eindelijk tijd om iets echt leuks te doen. Namelijk shoppen! De mall viel echter zo vies tegen dat ik na een uurtje al weer klaar was en alleen een nagellakje had gekocht. We gingen dan ook nog even naar de stad om een tripje te boeken voor Theo en Marten. Ik kan namelijk niet nog een dag thuisblijven morgen. Het is uiteindelijk een trip naar de suikerplantages geworden. Ook zagen we een mooie trip naar het bekendste plekje in het binnenland, namelijk de Brownsberg. Maar… we moesten met minimaal 6 personen zijn. Die avond heb ik nog even wat gelobbyd onder het genot van een rode wijn en live muziek, maar het mocht niet baten. De teller bleef op vier staan. Morgen zou ik het nogmaals proberen.

Vandaag ben ik ook weer naar de school geweest en heb al een aantal interviews kunnen houden. De informatie die daaruit voortkomt is erg verschillend. Van sommige mensen heb ik het idee dat ze de directeur te aardig vinden en geen kwaad woord over haar willen spreken, terwijl anderen door diezelfde directrice al negen jaar rondloopt met een burn-out. Maar interessant is het zeker.
Ook was ik uitgenodigd om een presentatie van een boek bij te wonen. Deze was alleen bestemd voor belangrijke personen 😉 Ik heb de minister van Onderwijs ontmoet en heb ruim een uur vriendelijk gelachen en om de drie minuten keurig in mijn handjes geklapt.
Die middag had ik vrij om wat interviews uit te werken, want de mannen waren toch nog wel even op pad. Uiteindelijk heb ik de hele dag besteed aan het bellen voor de tour naar Brownsberg. Uiteindelijk heb ik zo lang gesmeekt bij een aardige mevrouw, dat we met z’n vieren mogen gaan morgen! Het voelt goed om na veel moeite te bereiken wat ik voor ogen had 😉

Nu was het dus nog een weekje vakantie, omdat Marten en Theo er nog waren. Volgende week wordt even een week hard werken. Ik houd jullie op de hoogte 🙂